Waarom ik destijds voor de naam ‘Wei zijn’ koos heeft meerdere redenen. Natuurlijk, we ‘werken’ vanuit de wei, de paarden en ik, jij. Maar ook Zijn is van onschatbare waarde. Hoe vaak zijn we simpelweg? Puur en alleen maar het mooie wezen wat we zijn, zonder oordeel of zonder van alles te moeten? Hoe lang kun je dat, stil liggen in het gras, niets doen, niets vinden, niets moeten? Vaak komt er al gauw een gedachte die meer met het verleden of de toekomst te maken heeft dan het nu. Paarden ‘zijn’ (afhankelijk van in hoeverre wij ze dat toestaan) vaak puur en authentiek. In contact met hun omgeving maar ook uniek. Ieder paard heeft zijn rol of functie binnen de kudde en ze zijn er oke mee. Het is goed zoals ze zijn. Daar wil ik met jullie ook dicht bij komen. Zijn in de natuur, zoals je bent met jouw eigen wijsheid en krachtbronnen waaruit je kunt putten. Daarnaast lijkt het op Wij zijn, wat voor mij verbondenheid uitdrukt en welzijn, wat voor zichzelf spreekt. En heb je wel eens van Wu wei gehoord? Dat gaat over de kunst van het leven zonder actief iets te doen. Gewoon even wat leuke weetjes over Wei zijn dus, kom je het uitproberen?
